ചില പ്രവാസിയന്‍ ചിന്തകള്‍ !

" നിങ്ങള്‍ക്ക്  മീന്‍ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നുവല്ലോ . നാളെ അണ്ണന്‍ ടൌണില്‍ പോകുന്നുണ്ട് .ഒന്ന് വിളിച്ചു ചോദിച്ചേക്കു ...ഇപ്പോതന്നെ ."
അടുത്ത കടയിലെ തംജി ഓടിവന്നു പറഞ്ഞിട്ട് പോയി . അവന്‍ കടയില്‍ ഒറ്റാക്കായത് കൊണ്ട് വരുന്നതും പോവുന്നതും ഓടീട്ടാ !.
കേരളത്തിലെ ഒരു ഉള്‍നാടന്‍ ഗ്രാമമായ  കാരകുന്ന് നിന്ന് കയറ്റിയയക്കുന്ന ഏറ്റവും പ്രായം കുറഞ്ഞ മനുഷ്യവിഭവശേഷി !. ഓട്ടോ ഓടിച്ചു അന്നന്നത്തെ ചെലവില്‍  കഷ്ടിച്ച്  ജീവിക്കുന്ന ഒരു സാധാ നാട്ടിന്‍പുറത്തുക്കാരന്റെ ആദ്യ ആണ്‍ സന്തതിയും മീശമുളപൊട്ടുന്ന പ്രായത്തില്‍ അതായത് കേരളത്തിലെ മുസ്ലിം പെണ്‍കുട്ടികളുടെ കല്യാണപ്രായത്തില്‍(!!) ഗള്‍ഫിലേക്ക് ദാരിദ്ര്യം കേറ്റിവിട്ട ഹതഭാഗ്യനായ കൌമാരക്കാരന്‍ .
അവന്റെ ചില നേരത്തെ സംസാരം കേട്ടാല്‍ ചിരിയും കൌതുകവും തോന്നും . കുണുങ്ങി കുണുങ്ങിയുള്ള  സംസാരം ,കൊഞ്ചിക്കൊഞ്ചി കാണിക്കുന്ന മുഖഭാവം , പ്രായത്തിലും കൂടുതായി വളര്‍ന്ന ( എണ്‍പതോളം കിലോ തൂക്കമുള്ള ) ശരീരം .

" എനിക്ക് നാട്ടില്‍ പോവുമ്പോള്‍ നിങ്ങളെ കടയിലുള്ള എല്ലാസാധനങ്ങളും ഓരോന്ന് വേണം . അതിനു എത്ര കാശ് വരും ."
" നീയെന്നാ നാട്ടില്‍ പോകുന്നത് ? "
" ആറു കൊല്ലം പൂര്‍ത്തിയായാല്‍ പോകും "
" ഇപ്പൊ നീ വന്നിട്ട് എത്രയായി "
" എട്ടുമാസം ...എന്തേയ് "
" ഏയ്‌ ..ഒന്നൂലാ ,ചുമ്മാ ചോദിച്ചതാ "
ആറുകൊല്ലം കൊണ്ട് പൂര്‍ത്തീകരിക്കാന്‍, ഏതൊരു പ്രവാസിയെപോലെയും  അവനും  ഒരുപാട് സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ട് .
അവന്റെ ശൈലിയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ : രണ്ട് അട്ടിയുള്ള വീട് ( ഇരുനിലക്കെട്ടിടം ) ഒരു മാരുതി കാറ് ,ബാപ്പാക്ക് പുതിയൊരു ഓട്ടോ ,ഒരു പള്‍സര്‍ ബൈക്ക് ,മഞ്ചേരി അങ്ങാടില്‍ ഒരു ജ്യൂസ്‌ കട ,അങ്ങനെയങ്ങനെ ഒരുപാട് മോഹങ്ങള്‍ . പക്ഷെ അതിനെല്ലാം മുന്പ് പെങ്ങന്മാരെ കെട്ടിച്ചു വിടേണ്ട വലിയൊരു ഭാരം പിതാവ് അവന്റെ ചുമലില്‍ വെച്ചിട്ടാണ് ഇങ്ങോട്ട് കേറ്റിവിട്ടിരിക്കുന്നത്.
കൊച്ചു കൊച്ചു തമാശകളിലൂടെ , വളര്‍ച്ച  മുരടിച്ചു പോകുന്ന സ്വന്തം സ്വപ്നങ്ങളെ കൂട്ടുകാര്‍ക്ക് പകര്‍ന്നുനല്‍ക്കി  വെള്ളവും വളവും നല്‍കുകയാണ് ആ പാവം .അവനു വെക്തമായിതന്നെയറിയാം അടുത്തകാലത്തൊന്നും ഈ കുറഞ്ഞ ശമ്പളത്തിന് ബൂഫിയ ജോലി ചെയ്തു നാട് പിടിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് .

" അല്ല നിങ്ങള് വിളിച്ചോ ,അണ്ണന്‍ ഉറങ്ങും അതിരാവിലെ മീന്‍ മാര്‍കറ്റില്‍ അവര്‍ക്ക് പോകാനുള്ളതാ "
" ഓക്കേ ..ഡാ  ദേ ഇപ്പോ വിളിക്കാം "
ഫോണടുത്തു അണ്ണന്റെ നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചു .
" ഹലോ ..അണ്ണാ നീങ്കെ എങ്കെ "
" നാന്‍ സൂക്കില്‍ ഇരിക്ക്ത് ചേട്ടാ ..ഏം "
" നീങ്കെ ഇങ്കെ വരുവിങ്കളാ ..ഒരു കാര്യം ഇരിക്ക്ത് "
" ഇപ്പൊ വരേയ് "
ഒരുവിധം തമിഴും മലയാളവുമായി പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു ..ഹോ !

പത്ത് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് നാന്നൂര്‍ റിയാല്‍ ശമ്പളത്തിന് ഹോസ്പിറ്റല്‍ ക്ലീനിംഗ് ജോലിക്കായി കമ്പനി വിസയില്‍ വന്നതാണ് അദ്ദേഹം . ( ഗവണ്മെന്റ് ആയിരത്തി അഞ്ഞൂര്‍ റിയാല്‍ ഒരു വ്യക്തിക്കെന്ന നിലയില്‍ ശമ്പളമായി നല്‍കും .) അങ്ങനെ കിട്ടുന്ന ആ നാന്നൂറില്‍ നിന്ന് ഇരുപതു റിയാല്‍ ഇന്സുറന്‍സ് തുകയായി കമ്പനി പിടിക്കും . മിച്ചം വരുന്നത് മുന്നൂറ്റി എണ്പതു രൂപയില്‍ നിന്ന് ദൈനംദിന ചിലവുകളും ഇകാമ പുതുക്കലും ,ഇനി നാട്ടില്‍ പോകണമെങ്കില്‍ ടിക്കറ്റും ഇതില്‍ നിന്ന് തന്നെ !.

പക്ഷെ അദേഹത്തിന്റെ സാമര്‍ത്ഥ്യം കൊണ്ട് ഈ പത്തു വര്‍ഷത്തിനിടക്ക് പുറത്തു അല്ലറചില്ലറ ജോലികള്‍ ചെയ്തും മറ്റും മകനെ എഞ്ചിനീയറിംഗ് വരെ  പഠിപ്പിച്ചു . മകന്റെ അവസാന വര്‍ഷ പഠനത്തിനുള്ള കാശിനു വേണ്ടിയാണ് ആഴ്ചയിലൊരിക്കല്‍ അതിരാവിലെ മീന്‍ മാര്‍കറ്റില്‍ പോയി മീനെടുത്തു ആളുകള്‍ക്ക് വില്‍ക്കുന്നത് .
അടുത്തമാസം അവസാനത്തോടെ നാല് വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം നാട്ടില്‍ പോകുവാന്‍ വേണ്ടി കമ്പനിയുടെ ഓഫീസില്‍ കേറിയിറങ്ങാത്ത ആഴ്ചകളില്ല . കമ്പനി പറയുന്നത് സ്ഥിരംപല്ലവിതന്നെ ..ആളില്ല ,അടുത്തമാസം പോകാം . തഴമ്പിച്ച ചെവിയില്‍ ഈ ശ്രുതിഭംഗം കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങീട്ടു വര്‍ഷങ്ങളാകുന്നു .

മക്താബ് അമലില്‍ ( ലേബര്‍ ഓഫീസ് ) പോകുമെന്ന് ഭീഷണിയും കമ്പനി ചിരിച്ചു തള്ളുന്നു . സഹികെട്ട് കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച അദ്ദേഹം ഖമീസ് മുശൈതിലെ ലേബര്‍ ഓഫീസില്‍ ചെന്നു് . അഗ്രിമെന്റ് പേപ്പറും തന്‍റെ സങ്കടവുമാല്ലാം കണ്ട-കേട്ട ഓഫീസര്‍ മൂകത്തു വിരല്‍ വെച്ച് പറഞ്ഞു " ഇന്‍ത്ത മജ്നൂന്‍ "( നീ പിരാന്തനാണോ ) രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ അഗ്രിമെന്റ് തീര്‍ന്നിട്ട് നീ എന്തുകൊണ്ട് ഇത്രയും കാലം അവിടെ ജോലി ചെയ്തു .അന്നേ നിനക്ക് പോകാമായിരുന്നില്ലേ . ഇപ്പൊ ഞങ്ങക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ സാധിക്കില്ല . അവര്‍ കൈമലര്‍ത്തി .ഫ്രീയായി ഒരു ഉപദേശവും നല്‍കി ...നേരെ ജവാസാതില്‍ (പാസ്പോര്‍ട്ട് ഓഫീസ് ) ല്‍ പൊയ്കോളൂ ,അവര്‍ എക്സിറ്റ് അടിച്ചു തരും .

അവിടെന്നു വണ്ടിപിടിച്ച് ജവാസാതിന്‍റെ മുന്നിലെ മക്തബുകളില്‍(ഓഫീസുകള്‍ ) കേറിയിറങ്ങി .എല്ലാവരും ഒന്നേ പറയുന്നോള്ളൂ " കഫീലിന്റെ സീല്‍ വെച്ച് കൊണ്ട് വരൂ..." അതുണ്ടക്കില്‍ ഇങ്ങോട്ട് വരുമോ എന്ന് അദ്ദേഹം തിരിച്ചു ചോദിച്ചില്ല . അത് പറയാനുള്ള അറബി തെരിയാത് എന്ന ഒറ്റകാരണത്താല്‍.  
അവിടെന്നും കിട്ടി ഉപദേശം ,അതും ഫ്രീയായി  " നേരെ തര്‍ഹീലില്‍ പൊയ്കോളൂ ..അവര്‍ നേരെ നിങ്ങളെ നാട്ടിലേക്ക്കേറ്റിവിടും  "

അവിടെത്തെ ഉപദേശം വിചിത്രമായിരുന്നു ..നിങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ എംബസിയില്‍ പോകൂ ..അല്ലെങ്കില്‍ കഫീലിനെയും കൂട്ടി വരൂ....!!

തേടിപിടിച്ചു അങ്ങനെ എമ്പസിയിലുമെത്തി അദ്ദേഹം .അവര്‍  കൈമലര്‍ത്തിട്ട്   പറഞ്ഞു "എംബസി ഇവിടെ ഒരുമാസം തുടര്‍ച്ചയായി ഉണ്ടായിരുന്നു . അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ എവിടെയായിരുന്നു .ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ല .വേണമെങ്കില്‍ ജിദ്ദയിലേക്ക് പൊയ്കോളൂ ,അവിടെ എംബസി ഏതു സമയത്തും ഉണ്ടാകും !.

വിവാഹിതനായ ഒരു വ്യക്തി  തന്‍റെ എല്ലാ സുഖങ്ങളും ത്യജിച്ചു  നാല് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം ഒന്ന് നാടുകാണാന്‍ കൊതിക്കുന്നു വെങ്കില്‍ അതു തികച്ചും ബാലിശമാണ് ! അവന്റെ സ്വാര്‍ത്ഥതയാണ് !!

മേഘശകലമില്ലാത്ത അനന്തമായ ആകാശത്തിനു കിഴെ, അകവും പുറവും എരിയുന്ന തീയുമായി ശോകാശങ്കമായ മനസ്സോടെ   അദേഹം ആദ്യമായി തന്‍റെ സ്പോന്‍സറെ കാണാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.   കമ്പനി ഓഫീസിലെ ദിവസവും കണികാണുന്ന മിസിരികളെക്കാളും ഹൃദയ വിശാലത തന്‍റെ കഫീലിന് ഉണ്ടാകുമെന്ന ഉറച്ച വിശ്വാസത്തോടെ ...

വളരെ താഴ്മയോടെ അറിയാവുന്ന അറബിയും ,അവിടെന്നും ഇവിടെന്നും കിട്ടിയ അറബിയും പിന്നെ  തമിഴ് കലര്‍ന്ന അറബിയും ചേര്‍ത്ത് വെച്ച് ഒരു കദനകഥ തന്നെ കഫീലിന് മുന്നില്‍ അവതരിപ്പിച്ചു .
എന്നിട്ട് ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് അറബിയുടെ കാരുണ്യത്തിന്റെ തിരുമോഴികള്‍ക്കായ് കാതും കൂര്‍പ്പിച്ചു നിന്നു .

തകര്‍ന്നു തരിപ്പണമായ തന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് മീതെ അവിടെ വീണുടഞ്ഞ മോഴിമുത്തുകള്‍ക്ക് ഉറച്ചപാറയുടെ കാഠിന്യമായിരുന്നു .

" രൂഹു ...ഫീ ശുഹുല്‍ ..കലാം കത്തീര്‍ മാഫി ..യാ അള്ളാ "
( പോ ..പോയി പണിയെടുക്കു ,കൂടുതല്‍ സംസാരം വേണ്ടാ )